Zakład Kamieniarski Łódź

Sprawdzony sposób na problemy z klejami w kamieniarstwie

Przyczyny niepowodzeń przy klejeniu podzielić można na dwie grupy. Pierwsza związana jest z niewłaściwym doborem klejów do materiałów klejonych, druga ma źródło w lekceważeniu wymagań, jakie stawia klejenie  wyraźnie odmienny od innych sposób łączenia materiałów.

Znaczną część winy za niewłaściwy dobór klejów ponoszą ci producenci, którzy instrukcje użycia pozamieniali w reklamówki sugerujące pełną uniwersalność kleju, czyli, że klei on wszystko z jednakową skutecznością. Kto nie ma praktyki, ten wyobraża sobie, że taki klej, który łączy mocno kamień z kamieniem, będzie tak samo trwale i solidnie spajał porcelanę z porcelaną. Tymczasem owym uniwersalnym klejem można co prawda kleić i granity i marmury i porcelanę, ale o ile wytrzymałość połączeń klejowych w przypadku porcelan y będzie zadowalająca, to w przypadku klejenia granitów i marmurów minimalna. Różnice wytrzymałości mogą być nawet kilkudziesięciokrotne. .

Majsterkowiczom nie pozostaje w tej sytuacji nic innego, jak zdać się na doświadczenia innych lub samodzielnie praktykować, aby dojść do tegao, którymi klejami nie tylko można kleić, ale przede wszystkim którymi kleić warto.

Aby cokolwiek skleić z czymkolwiek, klej musi mieć zdolność zwilżenia powierzchni obu klejonych materiałów  jest to warunek podstawowy. Klejem, który ma wyjątkowo dużą zdolność zwilżania większości stosowanych w technice materiałów, jest epidian, a właściwie są epidiany, albowiem jest cała rodzina żywic epoksydowych. Nie jest to klej uniwersalny m.in. dlatego, że jest drogi  ale o rzeczywiście szerokim polu zastosowań, nie tylko do klejenia, lecz również, w połączeniu z różnymi wypełniaczami i dodatkami, jako materiał konstrukcyjny.

A jaka jest druga grupa przyczyn niepowodzeń przy klejeniu? Jest sprawą oczywistą, że nie wystarczy, aby jakiś klej miał zdolność zwilżania powierzchni materiałów klejonych  trzeba jeszcze stworzyć takie warunki, aby to zwilżenie mogło nastąpić. Powierzchnie przeznaczone do klejenia muszą więc zostać odpowiednio przygotowane najczęściej popełnianym błędem jest lekceważenie tego warunku. 

 

Postępowanie powinno być następujące:

1.Należy zadbać o to, aby części klejone mogły przylegać do siebie na możliwie dużej powierzchni. Jeśli są nierówne, należy je opiłować, gładkie uczynić chropowatymi  rośnie przez to powierzchnia klejenia. Części granitowe czy marmurowe trzeba spiłować do czystego kamienia, powierzchnię klejonego szkła zmatowić drobnoziarnistym, wodoodpornym papierem ściernym.

2.Części klejone należy dokładnie oczyścić z kurzu i pyłu. Większe odkurzaczem, mniejsze suszarką do włosów.

3.Ważną czynnością jest mycie w celu usunięcia z powierzchni klejonych tłuszczu, który uniemożliwia zwilżenie ich przez klej. Myć można wodą np. z dodatkiem płynu do mycia naczyń „Ludwik", który ma cenną właściwość zmniejszania napięcia powierzchniowego, co ułatwia zwilżanie. Po umyciu trzeba dokładnie spłukać czystą wodą.

4.Bardzo ważną sprawą jest suszenie. Małe części można suszyć pod lampą lub suszarką do włosów.

5.Po wysuszeniu powierzchnie klejone należy znów umyć  tym razem zmywaczami: nitro, Tri itd. Spirytus polecany jest szczególnie wtedy, gdy kleić się będzie klejami nie tolerującymi wilgoci. Spirytus znakomicie wysusza.

Uwaga! Po umyciu części klejone należy chronić przed brudem. Nie wolno dotykać powierzchni klejonych palcami, ponieważ grozi to ponownym zapuszczeniem i zawilgoceniem. Trzeba się też spieszyć i w związku z tym:

6.Po wysuszeniu szybko posmarować klejem. Jeśli w instrukcji użycia kleju nie podano inaczej, trzeba posmarować klejem obie klejone powierzchnie.

7.Znów według instrukcji: albo odczekać, aż klej nieco wsiąknie w materiał; albo odczekać i powtórnie posmarować; albo natychmiast złączyć części ze sobą, unieruchomić je, ewentualnie mocno z sobą ścisnąć. Epidiany należą do grupy klejów kontaktowych i nie Wymagają na ogół mocnego docisku  za co też należy je cenić.

8.Przy klejeniu żywicami chemoutwardzalnymi warto stosować... dogrzewanie  żarówką, strumieniem ciepłego powietrza z suszarki, ewentualnie w lekko nagrzanym piekarniku. Przyspieszy to proces utwardzania kleju i zwiększy wytrzymałość.

9.Po upływie czasu określonego instrukcją zdjąć docisk. Nie należy się spieszyć, cierpliwość popłaca.